درباره سایت

آرشیو چپ سایتی است که سعی دارد بدون اینکه به سمت گرایشی حرکت کند تمام منابع و بزرگان و نظریه های تاریخ چپ را از سایت های مختلف جمع آوری کرده و تحت یک مجموعه دسته بندی شده ارائه دهد

e

اهداف : سایت آرشیو چپ با هدف ابتدا با هدف آموزش و در اختیار گذاشتن منتخب و چکیده ی آثار چپ سعی در گشترش این مجموعه به سایت های طیف چپ خواهد داشت .

MANIFEST

۱۶۲ سال از صدور مانيفست مى گذرد. طى اين زمان دراز، هزاران چاپ به زبان هاى مختلف از آن منتشر شده است. چنين به نظر مى رسد كه اين متن با كليهء زمان ها همراه بوده، كنار گذاشته نشده، به تاريخ سپرده نشده و همواره الهام بخش نسل هاى پياپى بوده است. و اين در حالى ست كه مى دانيم مانيفست در ميانهء قرن نوزدهم نوشته شده و نقطهء عزيمتش وضعيت سرمايه دارى نوپاى آن روزها ست و نيز اينكه سرمايه دارى ابتدا در چارچوب ملى شكل گرفته و سپس به شيوهء توليد جهانى...

شعر و موسیقی اعتراض

آرشیو موسیقی چپ جمعه۱۸مهٔ فریدون مشیری :اشکی در گذگاه تاریخ اشکی در گذرگاه تاریخ از همان روزی که دست حضرتِ «قابیل» گشت آلوده به خون حضرتِ «هابیل» از همان روزی که فرزندانِ «آدم» صدر پیغام‌آورانِ حضرتِ باریتعالی زهر تلخ دشمنی در خون‌شان جوشید آدمیت مرده بود گرچه آدم زنده بود. از همان روزی که «یوسف» را برادرها به چاه انداختند از همان روزی که با شلاق و خون «دیوار چین» را ساختند آدمیت مرده بود.

قسمت تاریخ چپ ایران

تیرباران بر روی تپه های اوین در اواسط اسفندماه ۱۳۵۳ به زندان اوین برده می‌شود و در شبانگاه۲۹ فروردین ۱۳۵۴ همراه با ۶ نفر از رفقای گروه و ۲ نفر از زندانیان مجاهد در تپه‌های اوین توسط مأمورین ساواک و شکنجه‌گران زندان اوین تیرباران می‌گردد. شش فدایی، حسن ضیاظریفی، احمد جلیلی افشار، مشعوف کلانتری، عزیز سرمدی، محمد چوپان‌زاده، عباس سورکی. و دو مجاهد مصطفی جوان خوشدل، کاظم ذوالانوار همراه با بیژن جزنی تیرباران شدند.

۱۳۹۰ مرداد ۱۴, جمعه

مرگِ پابلو

ماتیلده اوروتیا نرودا: M. Urrutia
(بیوهٔ نرودا)
عکسی از کودتای پینوشه و سرکوب مخالفان

می‌توان گفت کهپابلو انسان شادی بود این را در هرچه نوشت نیز می‌شد به‌وضوح دید. حتی وقتی که ناگزیر بود در بستر بماند.
بیماریش مختصری بهبود یافته بود، اما روزِ کودتا برایش روز بسیار پرمشغله و سختی بود. وقتی که ما از مرگِ سالوادور آلنده با خبر شدیم، دکتر بی‌درنگ مرا صدا زد و گفت: «همهٔ خبرها را از پابلو پنهان نگهدار، چون ممکن است معالجه‌اش را مدتها به‌تعویق بیندازد.»

مرگ یک چریک

آرمین صدر بدیعی (۷ساله) که نخستین بار در کتاب جمعهٔ ۱۱ نوشته‌ئی از او به‌مناسبت سالگرد خاموشی صمد بهرنگی به‌چاپ رسید مطلبی برای ویژه‌نامهٔ کودک نوشته‌است که عیناً به‌چاپ می‌رسد. کوچولوهای دورهٔ جنبش ملی ما امیدهای بزرگ آیندهٔ ایرانند و آرمین نمونهٔ درخشانی از نسل خویش است. با آرزوهای بزرگ برای او.


۱۳۹۰ مرداد ۱۳, پنجشنبه

فصل دوم از کاپيتال مارکس(مبادله کالا)

کالاها نمى‌توانند خودسرانه راهى بازار شوند و به اختیار خود دست به مبادله بزنند. پس ما باید رو بسوی اولیا یعنى صاحبان‌شان کنیم. کالاها شیئند و لذا فاقد قدرت مقاومت در برابر انسان؛ اگر تمکین نکنند انسان مى‌تواند به زور متوسل شود، یعنى تصاحب‌شان کند.۱ پس برای آنکه این اشیا بتوانند بمنزله کالا با یکدیگر رابطه برقرار کنند اولیاءشان باید در مقام اشخاصى که اراده‌شان در این اشیا جایگزین است با یکدیگر رابطه برقرار کنند، و بگونه‌ای رفتار نمایند که هیچیک کالای دیگری را تصاحب نکند، و کالای خود را به دیگری انتقال ندهد، مگر از طریق عملى که به رضای هر دو طرف باشد. حاصل آنکه، این اولیا باید یکدیگر را بعنوان صاحبان مال [یا مِلک] خصوصى برسمیت بشناسند. این رابطه حقوقى، که قرارداد شکل آنست (خواه این قرارداد جزئى از یک نظام متکامل حقوقى باشد، خواه نباشد)، رابطه‌ای است میان دو اراده، و رابطه اقتصادی را منعکس مى‌کند. رابطه اقتصادی است که محتوای این رابطه حقوقى (یا رابطه میان دو اراده) را تعیین می‌کند.۲ اشخاص در اینجا برای یکدیگر صرفا بعنوان نماینده و لذا بعنوان صاحب کالا وجود دارند. در روند پیشرفت این تحقیق خواهیم دید که، بطور کلى، اشخاصى که بر صحنه اقتصادی ظاهر مى‌شوند چیزی جز تجسمات انسانى روابط اقتصادی نیستند، و تنها بعنوان محملین این روابط با یکدیگر روبرو مى‌شوند 

۱۳۹۰ مرداد ۱۱, سه‌شنبه

در انگلستان و هر جای دیگر، مقاومت جهانی باید بر اساس مبارزه طبقه کارگر شکل گیرد

“ بحران، سرمایه داریست “
جنبش جوانان خشمگین اسپانیایی، “indignados” در ۱۵ ماه مه (از این رو نام “۱۵ م”) آغاز شد. اعتبار آن بسرعت فزونی یافت، بطوریکه ده ها هزار نفر از مردم را به خیابان ها کشید و حتی پا را از مرزهای ملی فراتر نهاد.
از میان بنرهای مختلف در پرتادلسل در مرکز مادرید، یک بنر سیاه بزرگ “بحران، سرمایه داریست” از همه نمایان تر بود. این شعار جمع بندی و چکیده علل عمومی وقوع جنبشهای مختلف توده ائیست که امسال جهان را تکان داده است. با تونس در ماه دسامبر گذشته شروع شد، موج مقاومت در برابر ناامیدی اقتصادی و اجتماعی که سرمایه داری به جوانان تحمیل کرده است،

تعهد اجتماعی و نویسندگان آمریکای لاتین

ماریو وارگاس لوسا
Mario Vargas Losa

ماریو وارگاس لوسا از سرشناس‌ترین و مطر‌ح‌ترین نویسندگان امروز امریکای لاتین است. اهل «پرو» و چهل و چهار ساله است. منتقد و محقق و داستان‌نویس است. کتابی هفتصد صفحه‌ئی در نقد و بررسی آثار گارسیا مارکز، شش هفت داستان بلند، سه چهار مجموعه قصه های کوتاه و مقالات و نقدهای بسیار نوشته است. آثارش به‌‌بیش‌تر زبان‌های دنیا ترجمه شده است. پابلو نرودا چندین سال پیش، در مصاحبه‌ئی از او به‌‌عنوان نویسنده‌ئی عالی و امید بلاتردید ادبیات فردای آمریکای لاتین نام برده است.


۱۳۹۰ مرداد ۱۰, دوشنبه

جنبش‏ سنديكايى اسپانيا و كميسيون‌هاى كارگرى

يادداشت‌هاى زندان - جنبش‏ سنديكايى اسپانيا و كميسيون‌هاى كارگرى

كاماچو
مترجم: هدايت مهربان

پيش‏ درآمد: انتشار”نوشته‌هاى زندان” به زبان Ebro، به مقدمه‌ى كوتاهى در مورد چگونگى و علت اين “سخنرانى‌ها” نياز دارد. در مارس‏ ۱۹۶۷ زندانيان سياسى زندان كارابانچل Carabanchel، با‌اين‌كه گرايشات گوناگونى داشتند، از من خواستند كه نظرات خود را نسبت به جنبش‏ سنديكايى كارگرى به طور عام، و”كميسيون‌هاى كارگرى” به طور خاص‏ تشريح كنم.

جنبش‏ سنديكايى اسپانيا و كميسيون‌هاى كارگرى


۱۳۹۰ مرداد ۹, یکشنبه

آرژانتین، سرزمین جنگ طبقاتی بلاانقطاع

(این داستان توست که می‌سرایم)

E TE FABULA NARRATUR
«برای استقرار نظم نو هر چند نفر که لازم باشد خواهیم کشت!»
آرژانتین تنها کشور آمریکای جنوبی است که می‌تواند ژنرال ویدلا با سلطهٔ برزیل در جنوب قاره رویاروئی کند. آرژانتین کشوری که در جمع ۵ کشور قارهٔ قیف شکل آمریکای جنوبی (آرژانتین، شیلی، اروگوئه، بولیوی، پاراگوئه)هشتاد درصد کلّ تولید ناخالص ملیّ این گروه را تأمین می‌کند. آرژانتین تنها کشور منطقه است که امکان انکشاف (توسعه)اقتصادی مستقل دارد. بدون یک رژیم مترقی در آرژانتین دیگر کشورهای این گروه نمی‌توانند آزادی خود بدست آوردند. از این رو مبارزهٔ انقلابی در آرژانتین نه تنها برای نیروهای انقلابی قاره جنوبی آمریکا حائز اهمیت اساسی است، بلکه ادامهٔ حیات امپریالیسم آمریکا نیز به‌این کشور مربوط می‌شود. 

آرژانتین، تانگو، توپ گرد و اطاق شکنجه



به آن پایین آمریکای جنوبی که برسیم، آن طرفش شیلی دراز کشیده و این طرفش آرژانتین ولو شده، رو به‌‌اقیانوس اطلس. مملکتی وسیع، کمی کوچک‌تر از هند (۳٫۳ میلیون کیلومترمربع) و قریب دو برابر ایران، با حدود ۲۶ میلیون نفر جمعیت. اینجا و آنجا همین‌طور اسم‌های خوش‌آهنگ است: پامپاس، تیردل، خونگو، آکونگاگوا، چاکو، لاپلانا، سانتافه، ماره‌دل پلانا. همه را می‌شود با نئون‌های رنگی رنگی نوشت و بالای کاباره‌ها و تریاها آویزان کرد و چه احساس لذتی می‌تواند به‌‌مشتریان محترم و خانواده‌های محترم‌تر دست دهد.
آرژانتین هم مال آرژانتینی‌ها نبوده: در قرن شانزدهم، حضرات اسپانیایی به‌‌فتحش نایل آمدند. تا حدود ۱۸۱۶ هم اداره‌اش کردند در این سال بالاخره مملکت مستقل می‌شود.
آرژانتینی جماعت یا مهاجر است و یا مهاجرزاده. دستور عمل آوردن و طبخ ملت آرژانتین را این‌طور نوشته‌اند: «یک زن سرخپوست با کپل‌های چاق و چله، دو سواره نظام اسپانیایی، سه تا گاوچران چند رگه، یک مسافر انگلیسی، یک نصفه چوپان با سگ و یک ذره برده سیاهپوست. بگذارید سه قرنی سوزن جوش شود. پیش از کشیدن، یکهو پنج دهاتی ایتالیایی (از جنوب ایتالیا)، یک یهودی لهستانی، یک کافه‌چی اروپای مرکزی (گالیسی)، سه‌چهارم کاسب لبنانی و یک خوشکارهٔ فرانسوی را بهش اضافه کنید. فقط ۵۰ سالی صبر کنید و بعد همراه با یخ و پارافین و آهارزده ببرید به‌‌سر سفره».
بورخس می‌گوید: «آرژانتینی‌ها، اروپایی‌هایی هستند که در حومهٔ دنیا زندگی می‌کنند».