اجلاس ْسازمان جهانى تجارتْ (س ج ت) در شهر سياتل آمريكا، آنطوريكه تايمز مالی در تاريخ ۹۹/۱۱/۲ نوشت، به مركز ثقل "سطح نگران کننده ای" از "عدم رضايت عمومى از سرمايه دارى و جهانى شدن سرمايه" تبديل شده است. تظاهركنندگان شامل "دوستداران زمين"، "مساعدتهاى مسيحى"، اتحاديه هاى صنفى، آنارشيست ها و جناح هاى چپى و همچنين كشاورزان و كسبه هاى كوچك كشورهاى فقير مى باشند. مطالبات آنها از تغيير در قوانين "س ج ت" براى "منصفانه كردن داد و ستد بنفع همگان" تا ملغى كردن كل اين سازمان با هدف كم كردن شكاف عظيم بين ثروتمندان و فقرا كه سرمايه دارى در بيست سال گذشته ايجاد كرده را در برمىگيرد. بعضى از آنها حتى مدعى شده اند كه ملغى كردن اين سازمان مترادف با خلاص شدن از وجود خود سرمايه داريست.
اين حقيقتى است كه "سازمان جهانى تجارت" جزئى از باشگاهى است كه توسط قدرت ثروتمندترين سرمايه داران و شركت هاى چند مليتى آنان مى چرخد و هدف آن از بين بردن هر ديوار ملی
است كه بخواهد در راه ايجاد اقتصاد تمام عيار جهانى كه امروزه منوپولی هاى غول پيكر شديدا براى افزايش سهام بازار، پائين آوردن مخارج و باﻻ بردن سود تﻼش مى كنند مانعى بشود. مناطقى كه تحت اختيار "س ج ت" قرار دارند نشاندهنده آن است كه تمامى وجوه زندگى در درون شبكه سودآورى سرمايه دارى به كاﻻ تبديل شده تا خريد و فروش آن توسط مجتمع هاى چند مليتى براى سود هر چه بيشتر، بيرحمانه صورت بگيرد. از تخم گياه و خود گياه گرفته تا ژن انسانى هيچ نوع محدوديتى براى هر چيزى كه مقتضى قرار گرفتن در اين دايره پولی سرمايه منوپولی باشد وجود ندارد.
قراردادهاى خدمات عمومى از نظافت مدارس تا مديريت بيمارستان ها طراحى شده اند كه به ارزان ترين قيمت به مناقصه بين المللی گذاشته شوند. هر نوع مانع "محلی" نه صرفا عوارض و تعرفه بلكه بهداشت و ضوابط ايمنى يا هر چيز ديگرى بعنوان مانع غير قانونى براى تجارت قلمداد مى شود. در همه اينها البته يك مسله بصورت ضمنى مطرح است، دستمزدها و شرايط كارى در اقتصاد جهانى كه زمين بازى براى رقابت سرمايه داريست بايد پائين آورده شود. اما همه اينها جزء ﻻيتجزاى جهانى شدن سرمايه است كه حداقل از اوايل دهه هشتاد شتاب گرفته است يعنى خيلی پيشتر از آنكه "سازمان جهانى تجارت" در سال ۱۹۹۴ شكل بگيرد. جهانى شدن سرمايه نتيجه فساد "س ج ت" نيست بلكه عميقا از قلب سرمايه دارى سرچشمه مى گيرد. "س ج ت" خود، پاسخ سرمايه دارى در برابر بحران نزولی نرخ سود سرمايه داريست كه از اوايل سالهاى هفتاد گريبانگير سرمايه دارى بوده است.نيروى پيش برنده بى رحمانه امروزى سرمايه دارى امكان عقب گرد براى "دمكراتيزه" كردن و يا "بزك" شدن را ندارد (انتقاد برخى از جريانها به (س ج ت) اينست كه گويا چهره اين سازمان بزك نشده است). متاسفانه، اين اعتراضات در سياتل سرمايه دارى را در راه خود متوقف نخواهد كرد همچنان كه سعى در "توقف بازار يكروزه سهام لندن" در بهار سال گذشته عقيم ماند.
گذشت آنروزهايى كه سرمايه دارى -حداقل در كشورهاى ثروتمند- با امنيت شغلی، افزايش ساليانه حقوق خدمات، مساعدت هاى جهانى و غيره مى توانست چهره انسانى بخود بگيرد.
اتحاديه هاى صنفى همچون AFL-CIO در امريكا و جريان هاى سياسى چپى همچون "حزب سوسياليست كار" (SLP) اسكارگيل در انگلستان با تظاهر به اينكه با ملغى كردن "س ج ت" به برگشت زمان كمك خواهد شد و امنيت شغلی به كشور خودى باز خواهد گشت به بسيج كارگران در پشت حفاظ ارتجاعى ملی دست مى زنند. اين با ْمقاومت در برابر سرمايه دارىْ هيچ قرابتى ندارد.
يك امر اما حتمى است، با "س ج ت" و يا بدون "س ج ت" سرمايه دارى جهانى اساس مقاومت بين المللی را بوجود آورده است. اختلاف بين ثروتمندان و فقرا هيچ زمانى تا به اين حد گسترده نبوده و انسانها هرگز تا بدين حد و بدين تعداد محتاج حداقل نيازمندى هاى زندگى نبوده اند. سرمايه دارى هرگز تا اين درجه متمركز نشده بود، واقعيت استثمار سرمايه دارى تا به اين حد عريان نبود و هيچگاه تا اين اندازه آشكار نبود كه شرايط زندگى كارگران اساسا در تمام نقاط يك شكل بوده است.
تايمز مالی حق دارد كه نگران باشد. اگر چه تظاهركنندگان تحت رهبرى نادرستى هستند، ولی اعتراض تعداد زيادى از آنان به سرمايه دارى حاكى از اين حقيقت است كه تبليغات طبقات حاكمه در مورد اينكه نظم حاظر يك نظم طبيعى است دارد رنگ مى بازد. دير نيست، دور نيست زمانى كه تعداد بيكاران هر روزه افزايش مى يابد، كارگران شاغل سخت تر و سخت تر براى حقوق كمتر و كمتر كار مى كنند. تمامى اين اتفاقات زمانى و در دنيايى شكل مى گيرد كه غذا براى مصرف همگان به اندازه كافى توليد مى شود، هزينه تهيه آب آشاميدنى براى يك و نيم ميليارد انسان كه به آن دسترسى ندارند بمانند قطره ايى در اقيانوس دﻻر آدمهايى مثل بيل گيت مى باشد، دنيا چنان پر از اجناس مصرفى است كه در يك جامعه عقلانی همه ميتوانند از يك زندگى راحتى برخوردار باشند.
آنگاه كه مردمى كه ثروت سرمايه دارى را توليد مى كنند به اين حقيقت آگاه بشوند كه آلترناتيوى براى سرمايه دارى موجود است و كه اين آلترناتيو در دستانشان مىباشد:
نه داد و ستد منصفانه براى شركت هاى چند مليتى بلكه توزيع آزادانه اجناس براى نياز همگان، آنوقت اعتراضاتى مثل امروز به اين مهمى جلوه نخواهد كرد. با اين همه مطمئن باشيد كه سرمايه دارى تمام نيروى خود را براى توقف اين جنبش بسيج خواهد كرد، اما طبقه كارگر جهانى كه در درون تشكلهاى خود ساخته سازمان يافته باشد و خود را براى تسخير قدرت سياسى با پيكار اگاهانه براى برنامه كمونيستى اماده كند يكبار ديگر طبقات حاكمه را خواهد لرزاند. كمونيسم يك خواب و خيال غير ممكن آنطوريكه حكومتگران ما مى خواهند به ما بباورانند نيست. كمونيسم در زمانه سرمايه دارى جهانى، بيشتر از هميشه، تنها راه حل است.
كارگران چيزى جز زنجيرهايشان را از دست نخواهند داد، اما دنيايى را بدست خواهند آورد
كارگران جهان متحد شويد!
دفتر بين المللی براى تشكيل حزب انقلابى ۳۰ نوامبر ۱۹۹۹%%%صداى كارگر لس آنجلس، يادداشتهاى انترناسيوناليستى، پيك انترناسيوناليستى
0 نظرات:
ارسال یک نظر